шле́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шле́м шле́мы
Р. шле́ма шле́маў
Д. шле́му шле́мам
В. шле́м шле́мы
Т. шле́мам шле́мамі
М. шле́ме шле́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шлем, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Старажытны металічны воінскі галаўны ўбор, які ахоўваў галаву ад удараў, стрэл.

2. Спецыяльны галаўны ўбор лётчыкаў, танкістаў, спартсменаў і інш.

Скураны ш.

3. Спецыяльнае прыстасаванне, якое ахоўвае галаву і ізалюе яе ад навакольнага асяроддзя.

Вадалазны ш.

Кіслародны ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлем в разн. знач. шлем, род. шле́ма м.;

про́бковый шлем ко́ркавы шлем;

водола́зный шлем вадала́зны шлем.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлем м., в разн. знач. шлем;

стальны́ ш. — стально́й шлем;

ко́ркавы ш. — про́бковый шлем;

вадала́зны ш. — водола́зный шлем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлем

т. 17, с. 436

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шлем, ‑а, м.

1. Старажытны металічны галаўны ўбор воінаў, які ахоўваў галаву ад пашкоджанняў і ўдараў халоднай зброяй. Мячы, сякеры, дубіны воінаў народнай арміі білі па металічных латах і шлемах рыцараў. «Маладосць». Усе [польскія паны] — у капелюшах, у большасці — капелюшы з пушыстымі пер’ямі, як шышакі над шлемамі ў колішніх рыцараў. Пестрак.

2. Галаўны ўбор спецыяльнага пакрою ў воінаў і спартсменаў, які закрывае галаву і шыю. Я глянуў у бок дзвярэй: з двара ў палату віхрам уляцеў высокі шыракаплечы баец у скураным шлеме. Якімовіч. На сваіх санях Елім сядзеў у шынялі і ў вайсковым шлеме з пікаю наверсе. Кулакоўскі.

3. Спецыяльны галаўны ўбор, які ахоўвае галаву ад раненняў, удараў, ціску і пад. Два танкісты ў камбінезонах, без шлемаў, .. грэліся на красавіцкім негарачым сонцы. Мележ. [Англічанін] быў маленькі, галавасты, у коркавым шлеме і кароткіх скураных штоніках. Б. Стральцоў. // Спецыяльнае прыстасаванне, якое аддзяляе чалавека ад навакольнага асяроддзя, забяспечвае наступленне неабходнага для дыхання паветра. Блажэвіч расшпіліў скафандр, адкінуў шлем. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шлем м Helm m -(e)s, -e;

лётны шлем ав Flíegerkappe f -, -n;

вадала́зны шлем Táucherhelm m;

ко́ркавы шлем Trópenhelm m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шлем; шалом (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

гермашле́м м. (герметы́чны шлем) гермошле́м (гермети́ческий шлем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гермашле́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Герметычны шлем лётчыкаў і касманаўтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)