шко́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шко́льніца шко́льніцы
Р. шко́льніцы шко́льніц
Д. шко́льніцы шко́льніцам
В. шко́льніцу шко́льніц
Т. шко́льніцай
шко́льніцаю		 шко́льніцамі
М. шко́льніцы шко́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шко́льніца ж. шко́льница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шко́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да школьнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шко́льніца ж Schülerin f -, -nen; гл тс школьнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шко́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вучань пачатковай ці сярэдняй школы.

|| ж. шко́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. шко́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шко́льница шко́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schoolgirl [ˈsku:lgɜ:l] n. шко́льніца, вучані́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schoolgirl

[ˈsku:lgɜ:rl]

n.

шко́льніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schúlkind

n -es, -er шко́льнік, шко́льніца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uczennica

ж. вучаніца, школьніца; навучэнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)