Свірнавыя шкоднікі, гл. Шкоднікі збожжа і збожжапрадуктаў

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шкоднікі лесу 3/177; 5/423; 11/333

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шкоднікі лесу

т. 17, с. 429

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шкоднікі сельскагаспадарчых культур

т. 17, с. 429

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шкоднікі сельскагаспадарчых раслін 2/17; 11/333—334, 336—337 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шкоднікі збожжа і збожжапрадуктаў

т. 17, с. 429

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шкоднікі збожжа і збожжапрадуктаў 7/325; 8/608; 11/82, 333, 334

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шко́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шко́днік шко́днікі
Р. шко́дніка шко́днікаў
Д. шко́дніку шко́днікам
В. шко́дніка шко́днікаў
Т. шко́днікам шко́днікамі
М. шко́дніку шко́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шко́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Насякомае, якое прыносіць шкоду раслінам.

Шкоднікі злакаў.

2. Чалавек, які прычыняе шкоду, зло народу, дзяржаве, а таксама ўвогуле прыносіць шкоду каму-н.

|| прым. шко́дніцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

vermin [ˈvɜ:mɪn] n. pl.

1. шко́днікі, шко́дныя жывёлы; драпе́жнікі

2. паразі́ты

3. гультаі́, ло́дары

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)