шкоднікі лесу

т. 17, с. 429

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шкоднікі сельскагаспадарчых культур

т. 17, с. 429

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шкоднікі збожжа і збожжапрадуктаў

т. 17, с. 429

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шко́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шко́днік шко́днікі
Р. шко́дніка шко́днікаў
Д. шко́дніку шко́днікам
В. шко́дніка шко́днікаў
Т. шко́днікам шко́днікамі
М. шко́дніку шко́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шко́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Насякомае, якое прыносіць шкоду раслінам.

Шкоднікі злакаў.

2. Чалавек, які прычыняе шкоду, зло народу, дзяржаве, а таксама ўвогуле прыносіць шкоду каму-н.

|| прым. шко́дніцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

vermin [ˈvɜ:mɪn] n. pl.

1. шко́днікі, шко́дныя жывёлы; драпе́жнікі

2. паразі́ты

3. гультаі́, ло́дары

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вуса́ч, ‑а, м.

1. Разм. Чалавек з вусамі (звычайна доўгімі або густымі). З натоўпу выскачыў вусач і пусціўся ўпрысядкі, а потым закружыўся ваўчком. Гурскі.

2. Рыба сямейства карпавых; мірон.

3. Тое, што і дрывасек (у 2 знач.). Большасць вусачоў — шкоднікі лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізатамі́ды

(н.-лац. isotomidae)

сямейства насякомых атрада нагахвостак; жывяцца расліннымі і жывёльнымі рэшткамі, ёсць шкоднікі раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акары́дыі

(н.-лац. acaridiae)

група кляшчоў атрада акарыформных, сярод якіх многія — шкоднікі збожжа, сельскагаспадарчых прадуктаў, паразіты жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

vermin

[ˈvɜ:rmən]

n., pl. or sing.

1) паразы́ты (бло́хі, блашчы́цы, во́шы)

2) шко́днікі (пацукі́ й мы́шы)

3) нікчэ́мны чалаве́к; збро́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)