шва́гер, -гра, мн. -гры, -граў, м.

Брат жонкі або муж сястры ці швагеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шва́гер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шва́гер шва́гры
Р. шва́гра шва́граў
Д. шва́гру шва́грам
В. шва́гра шва́граў
Т. шва́грам шва́грамі
М. шва́гру шва́грах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шва́гер, -гра м.

1. (брат жены) шу́рин;

2. (муж сестры) своя́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шва́гер, ‑гра, м.

Брат жонкі або муж сястры ці швагеркі. Застаўся ў тыле — дзейны і жывы — Юхімаў швагер і аднавясковец. Астапенка. Ніну паставілі зменшчыцай да сваяка — швагра Васіля Вяляўскага. Кухараў.

[Ням. Schwager.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швагер

т. 17, с. 400

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шва́гер м Schwáger m -s, Schwäger

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шу́рин шва́гер, -гра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brother-in-law [ˈbrʌðəɪnlɔ:] n. (pl. brothers-in-law) зяць; шва́гер; дзе́вер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schwáger

m -s, Schwäger дзе́вер; шва́гер

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шва́гра, ‑а, м.

Разм. Тое, што і швагер. — Садзіся, Лобук, садзіся! — смяяўся высокі, відны сабою, шыракаплечы Курульчук, швагра панны Марыны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)