ша́фер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ша́фер ша́феры
Р. ша́фера ша́фераў
Д. ша́феру ша́ферам
В. ша́фера ша́фераў
Т. ша́ферам ша́ферамі
М. ша́феру ша́ферах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ша́фер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік вясельнага абраду, які выконвае даручэнні па распарадку і ў час вянчання трымае над галавой жаніха (нявесты) вянец.

|| прым. ша́ферскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́фер м. ша́фер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́фер ша́фер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́фер, ‑а, м.

Удзельнік вясельнага абраду, які выконвае даручэнні па распарадку і ў час вянчання трымае вянец над галавой жаніха (нявесты). Не трымалі шаферы вянцоў над галовамі маладых. Не было хору і нават падпявалы-дзячка. Машара. Пасля першамайскіх свят, якія прайшлі накшталт вяселля, толькі без бацькоў маладых, без свата, без шафераў і шаферак, Максіма адразу ахінулі клопаты неармейскага жыцця. Грамовіч.

[Ням. Schaffer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́фер м Bráutführer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Шафер Уладзіслаў

т. 17, с. 392

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шафер, шаферка

т. 17, с. 392

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

best man [ˌbestˈmæn] n. (pl.-men) ша́фер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дру́жка​I (в свадебном обряде) ша́фер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)