шарэ́нга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шарэ́нга шарэ́нгі
Р. шарэ́нгі шарэ́нг
шарэ́нгаў
Д. шарэ́нзе шарэ́нгам
В. шарэ́нгу шарэ́нгі
Т. шарэ́нгай
шарэ́нгаю		 шарэ́нгамі
М. шарэ́нзе шарэ́нгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шарэ́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -рэ́нг і -аў, ж.

Ваенны строй, у якім людзі стаяць адзін каля аднаго на адной лініі.

Выстраіцца ў дзве шарэнгі.

Першая ш.

|| прым. шарэ́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шарэ́нга ж. шере́нга

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарэнга

т. 17, с. 384

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шарэ́нга, ‑і, ДМ ‑нзе, ж.

1. Рад людзей, якія стаяць па прамой лініі і тварам у адзін бок (першапачаткова толькі ваенных і звычайна па росту). Усхваляваныя, радасныя людзі сталі ў шарэнгу метраў на пяць адзін ад аднаго і пайшлі. Новікаў. // Аб прадметах, размешчаных у лінію, доўгі рад. Людзі ўважліва агледзелі доўгую шарэнгу цыстэрн. Лынькоў. Наперадзе цэлай шарэнгай свецяцца агні. Галавач.

2. перан.; каго або якая. Група людзей, аб’яднаных сумеснай дзейнасцю, агульнымі мэтамі, інтарэсамі і пад. Станавіся ў шарэнгі свабодных Будаваць свой разбураны край! Глебка.

•••

У адной шарэнзе з кім — у адным, роўным становішчы з кім‑н. (быць, знаходзіцца і пад.).

[Ад польск. szereg.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарэ́нга ж вайск, тс перан Glied n -(e)s, -er; Réihe f -, -n;

шарэ́нгамі glíederweise;

у дзве́ шарэ́нгі zwéiglied(e)rig;

у тры шарэ́нгі in Dréierreihen, dréiglied(e)rig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́раўнавацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нуецца; зак.

Стаць роўным.

Шарэнга выраўнавалася.

Характар выраўнаваўся.

|| незак. выраўно́ўвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стро́й

‘шарэнга людзей; рад прадметаў; аб'яднанне людзей з агульнымі ідэямі, мэтамі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стро́й страі́
Р. стро́ю страёў
Д. стро́ю страя́м
В. стро́й страі́
Т. стро́ем страя́мі
М. страі́ страя́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шере́нга ж. шарэ́нга, -гі ж.;

в две шере́нги у дзве шарэ́нгі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szereg, ~u

м. шэраг, шарэнга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)