шарлата́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу; падманшчык, махляр.

|| прым. шарлата́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шарлата́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шарлата́н шарлата́ны
Р. шарлата́на шарлата́наў
Д. шарлата́ну шарлата́нам
В. шарлата́на шарлата́наў
Т. шарлата́нам шарлата́намі
М. шарлата́не шарлата́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шарлата́н м. шарлата́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарлата́н шарлата́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарлата́н, ‑а, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу, спецыяліста; падманшчык, махляр. Млынар вярнуўся дадому, думаючы пра Стафанковіча як пра шарлатана: «Дрэнна зрабіў, грошы ўзяў і адрас скрыў». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Шарлатан»

т. 17, с. 380

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шарлата́н м Schárlatan m -s, -e; Betrüger m -s, -, Márktschreier m -s, -; Hóchstapler m -s, - (авантурыст); Kúrpfuscher m -s, -, Quácksalber m -s, - (знахар)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шарлата́н

(фр. charlatan, ад іт. ciarlatano = шут)

падманшчык, махляр, невук, які выдае сябе за знатака.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

quack​3 [kwæk] n. infml знаха́р, шарлата́н;

a qu ack doctor до́ктар-шарлата́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шарлата́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да шарлатан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)