шарлата́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу; падманшчык, махляр.

|| прым. шарлата́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шарлата́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шарлата́н шарлата́ны
Р. шарлата́на шарлата́наў
Д. шарлата́ну шарлата́нам
В. шарлата́на шарлата́наў
Т. шарлата́нам шарлата́намі
М. шарлата́не шарлата́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шарлата́н м. шарлата́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарлата́н шарлата́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Шарлатан» (танец) 10/225; 11/298—299

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шарлата́н, ‑а, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу, спецыяліста; падманшчык, махляр. Млынар вярнуўся дадому, думаючы пра Стафанковіча як пра шарлатана: «Дрэнна зрабіў, грошы ўзяў і адрас скрыў». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Шарлатан»

т. 17, с. 380

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шарлата́н м. Schárlatan m -s, -e; Betrüger m -s, -, Márktschreier m -s, -; Hóchstapler m -s, - (авантурыст); Kúrpfuscher m -s, -, Quácksalber m -s, - (знахар)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шарлата́н

(фр. charlatan)

падманшчык, махляр, невук, які выдае сябе за знатака.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шарлата́н

(фр. charlatan, ад іт. ciarlatano = шут)

падманшчык, махляр, невук, які выдае сябе за знатака.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)