шапіто́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. шапіто́ шапіто́
Р. шапіто́ шапіто́
Д. шапіто́ шапіто́
В. шапіто́ шапіто́
Т. шапіто́ шапіто́
М. шапіто́ шапіто́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шапіто́ нескл., ср. шапито́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шапіто́, нескл., н.

Вялікая разборная брызентавая або палатняная палатна для цыркавых прадстаўленняў, а таксама перасоўны цырк, які выступае ў такой палатцы. Цырк шапіто.

[Фр. chapiteau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапіто

т. 17, с. 373

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шапіто́ н

1. (палатка) Wánderzirkuszelt n -(e)s, -e;

2. (цырк) Wánderzirkus m -, -se

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шапито́ спец. шапіто́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)