шанава́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шанава́ны шанава́ная шанава́нае шанава́ныя
Р. шанава́нага шанава́най
шанава́нае		 шанава́нага шанава́ных
Д. шанава́наму шанава́най шанава́наму шанава́ным
В. шанава́ны (неадуш.)
шанава́нага (адуш.)		 шанава́ную шанава́нае шанава́ныя (неадуш.)
шанава́ных (адуш.)
Т. шанава́ным шанава́най
шанава́наю		 шанава́ным шанава́нымі
М. шанава́ным шанава́най шанава́ным шанава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шанава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шанава́ны шанава́ная шанава́нае шанава́ныя
Р. шанава́нага шанава́най
шанава́нае		 шанава́нага шанава́ных
Д. шанава́наму шанава́най шанава́наму шанава́ным
В. шанава́ны (неадуш.)
шанава́нага (адуш.)		 шанава́ную шанава́нае шанава́ныя (неадуш.)
шанава́ных (адуш.)
Т. шанава́ным шанава́най
шанава́наю		 шанава́ным шанава́нымі
М. шанава́ным шанава́най шанава́ным шанава́ных

Кароткая форма: шанава́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шанава́ны (hoch)ge¦éhrt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чти́мый шанава́ны, паважа́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hallowed [ˈhæləʊd] adj.

1. шанава́ны, паважа́ны;

a hallowed tradition шанава́ная трады́цыя

2. асве́чаны, добраславёны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reputable

[ˈrepjətəbəl]

adj.

1) паважа́ны, шанава́ны; шано́ўны, пава́жны (пра век)

2) з до́брай рэпута́цыяй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

considered

[kənˈsɪdərd]

adj.

1) ува́жліва праду́маны, абду́маны

This is my considered opinion — Гэ́та мой ува́жна праду́маны пагля́д

2) паважа́ны; шанава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

respectable

[rɪˈspektəbəl]

adj.

1) прысто́йны; сумле́нны; шанава́ны, паважа́ны (чалаве́к); самаві́ты (вы́гляд)

2) ла́дны, даво́лі вялі́кі, зна́чны, немалы́ (пра ко́лькасьць)

3) до́бры, неблагі́, нядрэ́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

venerable

[ˈvenərəbəl]

adj.

1) го́дны паша́ны, глыбо́капаважа́ны; шано́ўны

2) старада́ўны, вяка́мі шанава́ны

venerable customs — стары́я, вяка́мі шанава́ныя звы́чаі

3) дасто́йны (ты́тул духо́ўнай асо́бы)

4) прападо́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Славу́ты ‘агульнавядомы; праслаўлены’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Байк. і Некр.), сюды ж ст.-бел. словутичъ ‘слаўны, славуты (пры звароце да каго-небудзь’ (Ст.-бел. лексікон). Укр. славу́тний ‘тс’, рус. дыял. слову́тный ‘славуты, шанаваны, багаты’, преслову́тый ‘праслаўлены’, стараж.-рус. словутьнъ, ст.-рус. Словутичь — эпітэт Дняпра, польск. sławętny, sławetny (набліжана да sława — Брукнер, 499), каш. słavutny, słavuty, чэш., славац. slovutný. Дэрываты ад *slovǫtъ, першаснага незалежнага дзеепрыметніка цяп. часу ад прасл. *slovǫ, *sluti, гл. слыць (Фасмер, 3, 673; Махэк₂, 557). Паўночнаславянская інавацыя *slovǫtъ, *slovǫtьnъ. Славэ́тны ‘знаны, праслаўлены’ (Ласт.) запазычана з польскай. Гл. яшчэ Басай-Сяткоўскі, Słownik, 320–321 (адмаўляецца чэшскае паходжанне слова).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)