шакалі́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шакалі́ны шакалі́ная шакалі́нае шакалі́ныя
Р. шакалі́нага шакалі́най
шакалі́нае		 шакалі́нага шакалі́ных
Д. шакалі́наму шакалі́най шакалі́наму шакалі́ным
В. шакалі́ны (неадуш.)
шакалі́нага (адуш.)		 шакалі́ную шакалі́нае шакалі́ныя (неадуш.)
шакалі́ных (адуш.)
Т. шакалі́ным шакалі́най
шакалі́наю		 шакалі́ным шакалі́нымі
М. шакалі́ным шакалі́най шакалі́ным шакалі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шакалі́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шакалі́ны шакалі́ная шакалі́нае шакалі́ныя
Р. шакалі́нага шакалі́най
шакалі́нае		 шакалі́нага шакалі́ных
Д. шакалі́наму шакалі́най шакалі́наму шакалі́ным
В. шакалі́ны (неадуш.)
шакалі́нага (адуш.)		 шакалі́ную шакалі́нае шакалі́ныя (неадуш.)
шакалі́ных (адуш.)
Т. шакалі́ным шакалі́най
шакалі́наю		 шакалі́ным шакалі́нымі
М. шакалі́ным шакалі́най шакалі́ным шакалі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шакалі́ны шака́лий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шакалі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шакала, які ўласцівы шакалу. Шакалінае выццё. // Які складаецца з шакалаў. Шакаліная зграя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шака́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежная жывёліна сямейства сабачых, якая харчуецца пераважна мярцвячынай.

|| прым. шака́льны, -ая, -ае і шакалі́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шака́лий шакалі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ашака́ ’высеўкі, рэшткі пры прасейванні мукі’ (астрав., Цыхун, вусн. паведамл.), ашакі ’асцюкі з каласоў’ (Сцяшк.). З літ. ašakà ’асцюк’, параўн. Урбуціс, Baltistica V (1), 1969, 49, дзе брасл. ашакі ’ячменнае шалупінне’ тлумачыцца ўслед за Вяржбоўскім з літ. ãšakos ’шалупінне ад зярнят’, параўн. таксама Лекс. балтызмы 52. Гл. шакіны, шакаліны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)