шайта́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шайта́н шайта́ны
Р. шайта́на шайта́наў
Д. шайта́ну шайта́нам
В. шайта́на шайта́наў
Т. шайта́нам шайта́намі
М. шайта́не шайта́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шайта́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У мусульманскай міфалогіі: злы дух, сатана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шайта́н м. шайта́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шайта́н миф. шайта́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шайта́н, ‑а, м.

1. У рэлігійным уяўленні мусульман — злы дух, сатана. [Дзед Ігнат:] — А пані была дзіўная. Ні то што дзіўная, а, не проці ночы кажучы, шайтан шайтанам, з нячыстай сілай была ў вялікім сваяцтве. Лынькоў. // Ужываецца як лаянкавае слова. Нездарма я ганяўся за .. [Арліцай] больш тыдня, пакуль не гаманіў у пастку. Затое і дрэсіраваць яе цяжка. Не паддаецца, шайтан. Беразняк.

2. Родавы дух, татэм у народаў Поўначы і Сібіры.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шайта́н м Sátan m -s, -e, Téufel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Satan [ˈseɪtn] n. сатана́; д’я́бал; шайта́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Sátan

m -s, -e сатана́, шата́н, д’я́бал; міф. шайта́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чорт, д'ябал, нячысты, сатана, шатан, шайтан, дэман, люцыпар; нячысцік (разм.); □ нячыстая сіла, злая сіла

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)