ша́бер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ша́бер ша́беры
Р. ша́бера ша́бераў
Д. ша́беру ша́берам
В. ша́бер ша́беры
Т. ша́берам ша́берамі
М. ша́беры ша́берах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ша́бер м., тех. ша́бер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́бер техн. ша́бер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́бер, ‑а, м.

Спец. Рэжучы інструмент, які служыць для прыгонкі паверхняў металічных вырабаў, для выраўноўвання, ачысткі паверхні металу і для выскрабання рысункаў у літаграфскай і гравіравальнай справе. У руках жа ў Зябко сілы ставала: падхопіць, здаралася, рашпіль ці шабер — кіпіць работа. Мыслівец.

[Ням. Schaber.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шабер

т. 17, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)