чыта́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чыта́ч чытачы́
Р. чытача́ чытачо́ў
Д. чытачу́ чытача́м
В. чытача́ чытачо́ў
Т. чытачо́м чытача́мі
М. чытачу́ чытача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чыта́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто чытае якія-н. творы, да каго звернуты творы пісьменнасці.

Апавяданне спадабалася чытачам.

2. Наведвальнік, абанент грамадскай бібліятэкі.

Бібліятэка праводзіць перарэгістрацыю чытачоў.

|| ж. чыта́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. чыта́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыта́ч, -ча́ м. чита́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыта́ч, ‑а, м.

1. Той, хто чытае якія‑н. творы, да каго звернуты творы пісьменнасці. Мова і стыль — гэта тыя формы, у якіх падаецца чытачу думка твора. Чорны. «А дні ідуць» — кніга, высока ацэненая друкам і па заслугах прынятая чытачом. «Полымя».

2. Наведвальнік, абанент грамадскай бібліятэкі, чытальні. Звыш дзевяці тысяч чытачоў абслугоўвае Мінская бібліятэка № 10. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыта́ч м Léser m -s, -; зборн чыта́чы́ Léserschaft f -, Lésepublikum n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чита́тель чыта́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Léser

m -s, - чыта́ч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

czytelnik

м. чытач

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чыта́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да чытач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

avid [ˈævɪd] adj. прагаві́ты, пра́гны; заўзя́ты;

an avid reader/collector заўзя́ты чыта́ч/калекцыяне́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)