чу́чальны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чу́чальны чу́чальная чу́чальнае чу́чальныя
Р. чу́чальнага чу́чальнай
чу́чальнае		 чу́чальнага чу́чальных
Д. чу́чальнаму чу́чальнай чу́чальнаму чу́чальным
В. чу́чальны (неадуш.)
чу́чальнага (адуш.)		 чу́чальную чу́чальнае чу́чальныя (неадуш.)
чу́чальных (адуш.)
Т. чу́чальным чу́чальнай
чу́чальнаю		 чу́чальным чу́чальнымі
М. чу́чальным чу́чальнай чу́чальным чу́чальных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чу́чальны чу́чельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́чала, -а, мн. -ы, чу́чал, н.

1. Напханая чым-н. скура жывёлы ці птушкі, якая знешнім выглядам нагадвае жывую жывёлу ці птушку.

Ч. зубра.

Ч. вароны.

2. Фігура, падобная на чалавека, для адпуджвання птушак у садзе, агародзе; пудзіла.

Агароднае ч.

3. Пра неахайнага, бруднага, дрэнна апранутага чалавека (разм., пагард.).

Што ў цябе за выгляд? Не чалавек, а ч.!

4. Ужыв. як лаянкавае слова (разм.).

Ч. ты гарохавае.

|| прым. чу́чальны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́чельный чу́чальны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)