Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чо́рнанареч., в знач. сказ. черно́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чо́рна,
1.Прысл.да чорны (у 1 знач.).
2.безас.узнач.вык. Пра адсутнасць святла, асвятлення дзе‑н.; пра перавагу чорнага, цёмнага колеру дзе‑н. Там было ўсё чорна; Скуратовічаў сілуэт там і прапаў неўзабаве.Чорны.Спелі ягады. За суніцамі — чарніцы, ад якіх аж чорна было між рослага папаратніку.Мележ.//перан. Цяжка, змрочна (на душы, на сэрцы і пад.). А на сэрцы было пуста і чорна, нібы ўзяў хто маленькае Міколкава сэрца і выціснуў з яго ўсю гарачую кроў.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чо́рнапрысл. schwarz
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
чарна... (гл.чорна...).
Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв. замест «чорна...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: чарнабровы, чарнакрылы, чарнабурка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чорна... (а таксама чарна...).
Першая састаўная частка складаных слоў са знач. чорны (у 1 знач), напр.: чорнагаловы, чорнабароды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)