чаі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чаі́нка чаі́нкі
Р. чаі́нкі чаі́нак
Д. чаі́нцы чаі́нкам
В. чаі́нку чаі́нкі
Т. чаі́нкай
чаі́нкаю		 чаі́нкамі
М. чаі́нцы чаі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

чаі́нка ж. чаи́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Асобны кусочак лістка сухога або заваранага чаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаи́нка разг. чаі́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)