назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| чарчэ́ння | |
| чарчэ́нню | |
| чарчэ́ннем | |
| чарчэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| чарчэ́ння | |
| чарчэ́нню | |
| чарчэ́ннем | |
| чарчэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
чарці́ць, чарчу́, чэ́рціш, чэ́рціць; чэ́рцім, чэ́рціце, чэ́рцяць; чэ́рчаны;
1. Праводзіць лінію, рысу.
2. Рабіць чарцёж чаго
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
черче́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
kreślenie
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дачарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць;
Скончыць чарціць; давесці
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zéichnen
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
БАРЫ́САЎСКАЯ ЖАНО́ЧАЯ НАСТА́ЎНІЦКАЯ СЕМІНА́РЫЯ,
сярэдняя
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)