Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
чарцяня́ічарцянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.
1. Паводле народнай міфалогіі — дзіцяня чорта; маленькі чорт. Разявілі чарцяняты раты. Паглядзеў дзед і ўбачыў у аднаго з іх у роце недаедзены праснак.Якімовіч.
2.перан.Разм. Пра гарэзлівае, свавольнае дзіця. — Ідзі гуляй, чарцянё ты маленькае, — усміхнуўся старэйшы брат.Ваданосаў.З крутога адхону з’язджаюць у роў на лыжах хлапчукі. Кідаюцца, чарцяняты, як у бездань.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарцяня́н, чарцянён
1. kléiner Téufel; Téufelchen n -s, -;
2. (гарэза) Wíldfang m -(e)s, -fänge, Schlíngel m -s, -, Schalk m -(e)s, -e і Schälke
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)