чарнавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарнавы́ чарнава́я чарнаво́е чарнавы́я
Р. чарнаво́га чарнаво́й
чарнаво́е		 чарнаво́га чарнавы́х
Д. чарнаво́му чарнаво́й чарнаво́му чарнавы́м
В. чарнавы́ (неадуш.)
чарнаво́га (адуш.)		 чарнаву́ю чарнаво́е чарнавы́я (неадуш.)
чарнавы́х (адуш.)
Т. чарнавы́м чарнаво́й
чарнаво́ю		 чарнавы́м чарнавы́мі
М. чарнавы́м чарнаво́й чарнавы́м чарнавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарнавы́, -а́я, -о́е.

1. Напісаны начарна; неканчатковы.

Ч. варыянт рукапісу.

2. Прызначаны для запісу начарна.

Ч. сшытак.

3. Дапаможны, падсобны (пра работу).

4. Звязаны з першапачатковай стадыяй вытворчасці.

Чарнавая фрэзероўка.

5. Са значнай колькасцю прымесей (пра металы; спец.).

Чарнавая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнавы́ черново́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарнавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Напісаны, зроблены начарна; неканчатковы. Чарнавы чарцёж. □ І на самай справе, як аб гэтым сведчаць даты на лістах чарнавога рукапісу паэмы, некаторыя дні прыносілі па 30 і больш вершаваных радкоў. У. Калеснік. У асобе Міколы Аўрамчыка беларуская літаратура якраз мае вельмі патрабавальнага паэта, які .. не спяшаецца друкаваць яшчэ чарнавыя накіды вершаў. Бугаёў. // Прызначаны для запісаў начарна, з такімі запісамі. Чарнавы сшытак. □ — Вось, малады чалавек, — сказаў інжынер Блок, — тут два аркушы — чарнавы і чысты. На чысты аркуш вы перан[есяце] папраўленыя лічбы... Колас.

2. Дапаможны, падсобны; цяжкі, брудны (пра работу). Рабочых сцэны не было, артысты самі выконвалі ўсе чарнавыя работы. Сабалеўскі. Купала не цураўся ніякай чарнавой работы, толькі б падтрымаць маладых пісьменнікаў. Ярош.

3. Звязаны з першапачатковай стадыяй вытворчасці. Чарнавая апрацоўка.

4. Спец. Са значнай колькасцю прымесей (пра каляровыя металы). Чарнавы цынк. Чарнавая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнавы́ im Entwúrf, im Konzépt; vórläufig (папярэдні);

чарнавы́ ру́капіс noch nicht ins Réine geschríebenes Manuskrípt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

черново́й чарнавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарнаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чарнавы рукапіс.

Апавяданне ў чарнавіку.

Ч. сачынення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Чарнава́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Чарнава́
Р. Чарнавы́
Д. Чарнаве́
В. Чарнаву́
Т. Чарнаво́й
Чарнаво́ю
М. Чарнаве́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

brulionowy

чарнавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

белавы́, ‑ая, ‑ое.

Перапісаны на чыста; проціл. чарнавы. У фондах музея Купалы захоўваюцца белавы і два чарнавыя аўтографы верша «Крым». «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)