чараўні́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чараўні́цкі чараўні́цкая чараўні́цкае чараўні́цкія
Р. чараўні́цкага чараўні́цкай
чараўні́цкае		 чараўні́цкага чараўні́цкіх
Д. чараўні́цкаму чараўні́цкай чараўні́цкаму чараўні́цкім
В. чараўні́цкі (неадуш.)
чараўні́цкага (адуш.)		 чараўні́цкую чараўні́цкае чараўні́цкія (неадуш.)
чараўні́цкіх (адуш.)
Т. чараўні́цкім чараўні́цкай
чараўні́цкаю		 чараўні́цкім чараўні́цкімі
М. чараўні́цкім чараўні́цкай чараўні́цкім чараўні́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чараўні́цкі

1. колдовско́й, чароде́йский;

2. зна́харский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чараўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да чараўніцтва.

2. Знахарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чараўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. гл. чараўнік.

2. перан. Пра вельмі прыгожую жанчыну.

|| прым. чараўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чараўні́цтва, -а, н.

1. Сіла, дзеянні чараўніка; вядзьмарства, чары.

2. Дзеянні знахара шляхам замоў; знахарства.

|| прым. чараўні́цкі, -ая, -ае і чараўні́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чараўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. У казках і павер’ях: той, хто валодае чарамі; вядзьмар.

Злы ч. ператварае чалавека ў жабу.

2. Знахар, лекар.

3. перан. Чалавек, здольны захапіць чым-н., зачараваць.

Ч. слова.

Ч. беларускай паэзіі.

|| ж. чараўні́ца, -ы, ДМ -ні́цы, мн. -ы, -ні́ц.

|| прым. чараўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зна́харский знаха́рскі, чараўні́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарадзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і чараўніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чароде́йский книжн. чарадзе́йскі, чараўні́цкі; (колдовской) вядзьма́рскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колдовско́й

1. этн. вядзьма́рскі, чараўні́цкі;

2. перен. чараўні́чы; (волшебный) чарадзе́йны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)