чарадзе́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарадзе́йка чарадзе́йкі
Р. чарадзе́йкі чарадзе́ек
Д. чарадзе́йцы чарадзе́йкам
В. чарадзе́йку чарадзе́ек
Т. чарадзе́йкай
чарадзе́йкаю		 чарадзе́йкамі
М. чарадзе́йцы чарадзе́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чарадзе́йка ж.

1. чароде́йка, волше́бница;

2. перен. чароде́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарадзе́йка, ‑і, ДМ ‑дзейцы; Р мн. ‑дзеек; ж.

Жан. да чарадзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарадзе́йка ж. Záuberin f -, -nen, Wúndertäterin f -, -nen; Héxe f -, -n (ведзьма)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чарадзе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Вядзьмар, чараўнік.

2. перан. Той, хто зачароўвае, захапляе чым-н.

|| ж. чарадзе́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -дзе́ек.

|| прым. чарадзе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

волше́бница чараўні́ца, -цы ж., чарадзе́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чароде́йка

1. чарадзе́йка, -кі ж., чараўні́ца, -цы ж.; вядзьма́рка, -кі ж.;

2. перен. чарадзе́йка, -кі ж., чараўні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

guślarka

ж. чарадзейка; вядзьмарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

czarodziejka

ж. чарадзейка, чараўніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

witch [wɪtʃ] n.

1. ве́дзьма, вядзьма́рка;

an old witch стара́я карга́

2. чараўні́ца, чарадзе́йка; знаха́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)