чаба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пастух авечых статкаў.

Чабаны пагналі атары авечак.

|| прым. чаба́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаба́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чаба́н чабаны́
Р. чабана́ чабано́ў
Д. чабану́ чабана́м
В. чабана́ чабано́ў
Т. чабано́м чабана́мі
М. чабане́ чабана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чаба́н, -на́ м. чаба́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаба́н чаба́н, -на́ м., пасту́х, -ха́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаба́н, ‑а, м.

Пастух, які пасе авечы статак. І гнаў чабан свой статак летам На вадапой праз стэп сівы, А моцны вецер выў над стэпам, Сухі ламаючы кавыль. Прыходзька. У скалы мёд зносяць руплівыя пчолы, Чабан грае песню на зурне вясёлай. Купала.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаба́н м. Hirt(e) m -en, -en, Scháfhirt(e) m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чаба́н

(кр.-тат. ćoban, ад перс. śuban)

пастух авечых атар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Чабан М. К. 6/234

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Чабан Тамара Канстанцінаўна

т. 17, с. 200

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чаба́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да чабан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)