цяса́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цяса́к цесакі́
Р. цесака́ цесако́ў
Д. цесаку́ цесака́м
В. цяса́к цесакі́
Т. цесако́м цесака́мі
М. цесаку́ цесака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цяса́к, цесака́, мн. цесакі́, цесако́ў, м.

1. Халодная зброя ў выглядзе шырокага, вострага з абодвух бакоў клінка з крыжападобнай ручкай.

2. Цяслярская сякера для часання дрэва (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяса́к, род. цесака́ м. теса́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цясак

т. 17, с. 197

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цяса́к, цесака, м.

Халодная зброя ў выглядзе шырокага, вострага з абодвух бакоў клінка з крыжападобнай ручкай. Часта пад рукі трапляліся радавыя гітлераўцы, у якіх, акрамя цесакоў, нічога не было. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́гала, прысл.

1. Не пакінуўшы валасоў.

Пастрыжаны н.

2. Выняўшы з ножнаў (шаблю, цясак).

Трымаць шашкі н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tasak

м. цясак (кухонны нож)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́гала, прысл.

1. Не пакінуўшы валасоў. Галава была пастрыжана нагала, і без шапкі .. [Сева] стаў непадобны на сябе, ранейшага. Карпаў.

2. Выняўшы з ножнаў (пра шаблю, цясак). Трымаць шашкі нагала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шру́ба, ‑ы, ж.

Шпень са спіральнай нарэзкай; вінт ​1. Галоўка шрубы. □ [Юзік] перамацаў кожную шрубу і кожны зуб на барабане! Крапіва. [Старшыня:] — Убачыш па дарозе падкову, шрубу, нават цясак — не лянуйся падняць і прынесці ў калгасную кузню. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

теса́к м.

1. (плотничий топор) склюд, род. склю́да, м., сяке́ра, -ры ж.;

2. (оружие) ист., воен. цяса́к, род. цесака́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)