Verbum

анлайнавы слоўнік

цярно́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цярно́ўнік, -ку м., бот. терно́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цярно́ўнік, ‑у, м.

Тое, што і цёрн. Зараснікі цярноўніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

терно́вник бот. цярно́ўнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

blackthorn [ˈblækθɔ:n] n. bot. цярно́ўнік, цёрн

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ciernie

мн. церні, цярноўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Dórnbusch

m -es, -büsche кусто́ўе цёрну, цярно́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tarnina

ж. бат. цярноўнік, цёрн, цёран (Prunus spinosa L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

thorny [ˈθɔ:ni] adj.

1. калю́чы; заро́слы калю́чым кусто́ўем;

a thorny bush калю́чы куст, цярно́ўнік;

a thorny subject небяспе́чная тэ́ма

2. ця́жкі, цярні́сты;

tread a thorny path ісці́ цярні́стым шля́хам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)