цярно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, ж.
Наліўка з пладоў цёрну або цернаслівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цярно́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
цярно́ўка |
| Р. |
цярно́ўкі |
| Д. |
цярно́ўцы |
| В. |
цярно́ўку |
| Т. |
цярно́ўкай
цярно́ўкаю |
| М. |
цярно́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цярно́ўка ж. (наливка) терно́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цярно́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Наліўка з пладоў цёрну або цернаслівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
терно́вка цярно́ўка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БУЗУ́К Пётр Апанасавіч
(14.7.1891, в. Цярноўка, Малдова — 7.10.1943),
бел. мовазнавец. Д-р філал. н. (1924), праф. (1925). Скончыў Адэскі ун-т (1916). У 1926—30 заг. дыялекталагічнай камісіі Інбелкульта (з 1929 АН Беларусі), у 1931—33 дырэктар Ін-та мовазнаўства АН Беларусі і заг. кафедры ў Бел. вышэйшым пед. ін-це. У 1934 арыштаваны, высланы ў Волагду. Даследаваў праблемы праслав. мовы і ўтварэння асобных моўных груп эпохі праслав. адзінства («Погляды акадэміка Шахматава на дагістарычныя лёсы славянства», 1918—21; «Становішча беларускай мовы сярод іншых славянскіх моў», 1927, і інш.), пытанні агульнага і параўнальна-гіст. мовазнаўства («Асноўныя пытанні мовазнаўства», 1926). Вывучаў мову помнікаў стараж.-сербскага пісьменства, узаемасувязі паміж укр. і бел. мовамі («Узаемаадносіны паміж украінскай і беларускай мовамі», 1926), дыялекты бел. мовы, станаўленне яе літ. нормаў. Аўтар першага дыялекталагічнага атласа бел. мовы «Спроба лінгвістычнай геаграфіі Беларусі» (1928).
Літ.:
Рамановіч Я., Юрэвіч А. П.А.Бузук. Мн., 1969.
І.К.Германовіч.
т. 3, с. 319
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)