цяглавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цяглавы́ цяглава́я цяглаво́е цяглавы́я
Р. цяглаво́га цяглаво́й
цяглаво́е		 цяглаво́га цяглавы́х
Д. цяглаво́му цяглаво́й цяглаво́му цяглавы́м
В. цяглавы́ (неадуш.) цяглаву́ю цяглаво́е цяглавы́я (неадуш.)
Т. цяглавы́м цяглаво́й
цяглаво́ю		 цяглавы́м цяглавы́мі
М. цяглавы́м цяглаво́й цяглавы́м цяглавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ця́главы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ця́главы ця́главая ця́главае ця́главыя
Р. ця́главага ця́главай
ця́главае		 ця́главага ця́главых
Д. ця́главаму ця́главай ця́главаму ця́главым
В. ця́главы (неадуш.)
ця́главага (адуш.)		 ця́главую ця́главае ця́главыя (неадуш.)
ця́главых (адуш.)
Т. ця́главым ця́главай
ця́главаю		 ця́главым ця́главымі
М. ця́главым ця́главай ця́главым ця́главых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цяглавы́ ист. тя́гловый, тя́глый;

~ва́я сі́ла — тя́гловая си́ла;

~ва́я гаспада́рка — тя́гловое (тя́глое) хозя́йство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяглавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Гіст. Абкладзены цяглом. Цяглавая гаспадарка.

2. Прызначаны для цягі, перавозкі чаго‑н. [Васіль] перакінуў на перавозку снапоў амаль усю цяглавую сілу. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цягло́, -а́, н.

1. У Рускай дзяржаве 15—18 стст.: дзяржаўная павіннасць сялян і пасадскіх людзей.

2. Адзінка абкладання павіннасцямі ў прыгоннай гаспадарцы ў 18—19 стст.

3. зб. Рабочая жывёла для цягі, для перавозкі чаго-н.

|| прым. цяглавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнасо́шнік, ‑а, м.

Гіст. Цяглавы селянін, які жыў на чорных землях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парамато́р, ‑а, м.

Спец. Паравая машына, якая выкарыстоўваецца як цяглавы рухавік самаходных машын бязрэйкавага транспарту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнасо́шны, ‑ая, ‑ае.

Гіст. У Расіі ў 14–17 стст. — які жыў на чорных землях; дзяржаўны, цяглавы. Чарнасошны селянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тя́гловый с.-х., ист. цяглавы́;

тя́гловая си́ла цяглава́я сі́ла;

тя́гловое хозя́йство цяглава́я гаспада́рка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fornalski

фурманскі;

koń fornalski — цяглавы конь (у маёнтку)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)