цю́кнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. цю́кнуся цю́кнемся
2-я ас. цю́кнешся цю́кнецеся
3-я ас. цю́кнецца цю́кнуцца
Прошлы час
м. цю́кнуўся цю́кнуліся
ж. цю́кнулася
н. цю́кнулася
Загадны лад
2-я ас. цю́кніся цю́кніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час цю́кнуўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цю́кнуцца сов., однокр., разг. тю́кнуться; сту́кнуться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цю́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Аднакр. да цюкацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Ударацца аб што-н. з лёгкім стукам; стукацца.

|| аднакр. цю́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́кнуться цю́кнуцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тю́кнуться цю́кнуцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цюк², выкл.

1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння стуку.

2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цюкаць — цюкнуць і цюкацца — цюкнуцца.

Цюк шыбу і разбіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цюк ​1, ‑а, м.

Вялікі звязаны пакунак тавару; вялікая звязка чаго‑н. Адзін [вярблюд] стаіць наўючаны рознымі цюкамі. Жычка. Макоўчык сеў на цюк спрасаванага сена, накрытага папонай. Мележ.

[Гал. tujk.]

цюк ​2, выкл.

1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння стуку. Цюк... Цюк... — стукаў далёка ў лесе галодны з ночы дзяцел. Пташнікаў.

2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. цюкаць — цюкнуць і цюкацца — цюкнуцца. Цюк у шыбу і разбіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)