цю́бік, -а, мн. -і, -аў, м.

Мяккая трубачка з металу, пластмасы для мазі, клею, пасты і пад., змесціва якой дастаецца выцісканнем.

Крэм у цюбіках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цю́бік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цю́бік цю́бікі
Р. цю́біка цю́бікаў
Д. цю́біку цю́бікам
В. цю́бік цю́бікі
Т. цю́бікам цю́бікамі
М. цю́біку цю́біках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цю́бік м. тю́бик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цю́бік, ‑а, м.

Мяккая трубачка з металу, пластмасы для мазі. клею, пасты і пад., змесціва якой дастаецца выцісканнем. Цюбік клею. Цюбік крэму. Цюбік мазі. // Пра што‑н., упакаванае ў выглядзе трубачкі. [Гукан] пабялеў, доўга трымаўся за сэрца. Потым рухамі хворага адчыніў шуфляду стала, дастаў цюбік з валідолам, укінуў таблетку ў рот. Шамякін.

[Ад фр. tube — трубачка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́бік м. Túbe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цю́бік

(ад фр. tube = трубачка)

мяккая трубачка з металу, пластмасы для мазі, клею, пасты, змесціва якой дастаецца выцісканнем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цю́бік

(англ. tubing)

металічная ці жалезабетонная пліта ў выглядзе сегмента, якая з’яўляецца часткай воданепранікальнага цыліндрычнага мацавання шахт і тунеляў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпрыц-цю́бік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпрыц-цю́бік шпрыц-цю́бікі
Р. шпрыц-цю́біка шпрыц-цю́бікаў
Д. шпрыц-цю́біку шпрыц-цю́бікам
В. шпрыц-цю́бік шпрыц-цю́бікі
Т. шпрыц-цю́бікам шпрыц-цю́бікамі
М. шпрыц-цю́біку шпрыц-цю́біках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ту́ба¹, -ы, мн. -ы, туб, ж.

Вялікі цюбік.

Т. зубной пасты.

|| прым. ту́бавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тю́бик цю́бік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)