цэ́нны, -ая, -ае.

Тое, што і каштоўны (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэ́нны цэ́нная цэ́ннае цэ́нныя
Р. цэ́ннага цэ́ннай
цэ́ннае		 цэ́ннага цэ́нных
Д. цэ́ннаму цэ́ннай цэ́ннаму цэ́нным
В. цэ́нны (неадуш.)
цэ́ннага (адуш.)		 цэ́нную цэ́ннае цэ́нныя (неадуш.)
цэ́нных (адуш.)
Т. цэ́нным цэ́ннай
цэ́ннаю		 цэ́нным цэ́ннымі
М. цэ́нным цэ́ннай цэ́нным цэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэ́нны це́нный;

цэ́нныя папе́ры — це́нные бума́ги;

цэ́нная пасы́лка — це́нная посы́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Каштоўны. Цэнныя паперы. Цэнная пасылка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́ннасць, -і, ж.

1. гл. цэнны.

2. Выражаная ў грашовых адзінках вартасць, кошт чаго-н.; цана.

Пасылка з аб’яўленай цэннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cenny

каштоўны; цэнны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kosztowny

каштоўны, цэнны, дарагі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

valuable [ˈvæljuəbl] adj.

1. дарагі́, кашто́ўны;

a valuable diamond дарагі́ дыяме́нт

2. кашто́ўны, цэ́нны;

valuable advice кары́сная пара́да;

a valuable discovery ва́жнае адкрыццё

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wartościowy

wartościow|y

каштоўны, цэнны;

papiery ~e — цэнныя паперы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пла́тна, пла́тно ’з плацяжу’, ’шчодра, багата’ (Нас.), ’выгадна’ (ТС; гродз., Сл. ПЗБ), пла́тны ’верны ў плацяжы, плацежны, шчодры’ (Нас.). З польск. płatno (з XV ст.) ’варта, выгадна, аплочваецца’ < płatny ’цэнны, дарагі, карысны, вартасны’, ст.-чэш. platný, якія з прасл. *plat‑ьnъ < *platiti ’плаціць’ (Банькоўскі, 2, 620). Варш. сл. (4) выводзіць значэнне польск. płatno з ням. giltig ’варта, каштуе, мае цану’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)