«Геаметрыя ў цэлым» (кірунак) 3/406

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэ́лы цэ́лая цэ́лае цэ́лыя
Р. цэ́лага цэ́лай
цэ́лае		 цэ́лага цэ́лых
Д. цэ́ламу цэ́лай цэ́ламу цэ́лым
В. цэ́лы (неадуш.)
цэ́лага (адуш.)		 цэ́лую цэ́лае цэ́лыя (неадуш.)
цэ́лых (адуш.)
Т. цэ́лым цэ́лай
цэ́лаю		 цэ́лым цэ́лымі
М. цэ́лым цэ́лай цэ́лым цэ́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэ́лае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. цэ́лае
Р. цэ́лага
Д. цэ́ламу
В. цэ́лае
Т. цэ́лым
М. цэ́лым

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цалко́м, прысл.

Цэлым кавалкам, не жуючы.

Ц. глытаць бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Застацца цэлым, непашкоджаным.

Дом уцалеў пасля бамбардзіровак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бужані́на, -ы, ж.

Свініна з перцам і іншымі прыправамі, запечаная або абсмажаная цэлым кавалкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адры́вачны, -ая, -ае.

Які не з’яўляецца цэлым, нязвязны.

Адрывачныя звесткі.

|| наз. адры́вачнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэдыкаты́ўнасць, -і, ж.

У граматыцы: катэгорыя, якая цэлым комплексам фармальных сінтаксічных сродкаў суадносіць паведамленне з тым ці іншым часавым планам рэчаіснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дба́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дбайнага. Цэлым гектарам маладога саду хапала дбайнасці .. [Клімавых] рук, цэлым гектарам лапушыстай агародніны ставала ягонай клапатлівасці. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпало́гія, -і, ж. (спец.).

Класіфікацыя, якая ўяўляе сабой суадносіны паміж рознымі тыпамі прадметаў, з’яў унутры іх сістэмы ў цэлым.

Т. моў.

|| прым. тыпалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)