Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цьмяне́ць, ‑ее; незак.
1. Станавіцца цьмяным; цямнець. На голых кустах стухаў вечар, неба цьмянела і, здавалася, асядала на лес.Карамазаў.// Траціць свой бляск, яркі колер. [Хлопец:] — Ах, як жа не пашанцавала вам! Блешні цьмянеюць і чарвячкі, відаць, сохнуць.Ракітны.
2.перан. Траціць сваю яркасць, выразнасць: станавіцца менш выразным. Цьмянела яго слава. □ Дарагія вобразы радзімы ніколі не цьмянеюць перад нашымі вачыма.Хведаровіч.Але што больш астывалі [мядзведзіцкія], то ўсё больш цьмянела задавальненне ад перамогі.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цьмяне́ць
1. (цямнець) dúnkel wérden, dúnkeln vi;
2.перан. (траціцьсваюякасць, выразнасць) verblássen vi (s);
яго́ сла́ва цьмяне́е sein Ruhm verblásst
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тускне́тьразг.ту́скнутьнесов.
1.цьмяне́ць;
2.перен.цьмяне́ць; (меркнуть) цямне́ць; га́снуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)