цыклё́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цыклё́ўка
Р. цыклё́ўкі
Д. цыклё́ўцы
В. цыклё́ўку
Т. цыклё́ўкай
цыклё́ўкаю
М. цыклё́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыклёўка ж. циклёвка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыклёўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыкляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Цыклёўка, гл. Цыкляванне

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цыклява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; незак., што.

Рабіць гладкай, роўнай драўляную паверхню з дапамогай цыклявальнай машыны.

Ц. дошкі.

|| зак. адцыклява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны.

|| наз. цыклёўка, -і, ДМ -лёўцы, ж. і цыклява́нне, -я, н.

|| прым. цыклява́льны, -ая, -ае.

Ц. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

циклёвка ж., спец. цыклява́нне, -ння ср., цыклёўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)