цыка́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж.

Насякомае падатрада цыкадавых з празрыстымі крыламі, самцы якога ўтвараюць характэрнае стракатанне.

|| прым. цыка́дны, -ая, -ае.

Ц. строкат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыка́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цыка́да цыка́ды
Р. цыка́ды цыка́д
Д. цыка́дзе цыка́дам
В. цыка́ду цыка́д
Т. цыка́дай
цыка́даю		 цыка́дамі
М. цыка́дзе цыка́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыка́да ж., зоол. цика́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыка́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Хобатнае скачучае насякомае, падатрада цыкадавых атрада прамакрылых, самцы якога ўтвараюць характэрнае стракатанне. Паціху шапацела пшаніца, задумліва наперабой гаманілі цыкады. Лупсякоў.

[Лац. cicada.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыка́да ж. заал. Zikáde f -, -n, Zírpe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цыка́да

(лац. cicada)

хобатнае насякомае атрада раўнакрылых, самцы якога ўтвараюць характэрнае стракатанне; корміцца сокамі раслін, шкодзіць збожжавыя культуры, пладовыя дрэвы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Цыкада ясеневая 7/296—297 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цика́да зоол. цыка́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cicada

[sɪˈkeɪdə]

n.

цыка́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

harvest fly

цыка́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)