Verbum

анлайнавы слоўнік

цыбу́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыбу́лька ж.

1. собир. лучо́к м.;

2. уменьш.-ласк. лу́ковичка, лу́ковка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

1. Памянш.-ласк. да цыбуля.

2. Невялікая цыбуліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыбулька

Том: 36, старонка: 253.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

цыбу́ля, -і, ж.

1. Агароднінная расліна сямейства лілейных з цыбулінай у падземнай частцы і трубчастымі лістамі зверху.

Пасадзіць цыбулю.

2. зб. Ядомыя трубчастыя лісты або падземныя галоўкі гэтай расліны.

Зялёная ц.

Рэпчатая ц.

3. Назва некаторых травяністых цыбульных раслін сямейства лілейных.

Ц. мядзведжая.

|| памянш.-ласк. цыбу́лька, -і, ДМ -льцы, ж.

|| прым. цыбу́льны, -ая, -ае.

Сямейства цыбульных (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Цыбулька М. П. 5/249

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Цыбулька М. С. 8/157

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лу́ковка уменьш.-ласк. цыбу́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Транбу́лька ’цыбулька-сеянка з насення’ (пух., З нар. сл.). Да трыбулька, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лучо́к^II м. (уменьш. от лук^I) цыбу́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)