це́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

Перыяд палавой актыўнасці ў самак млекакормячых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

це́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. це́чка
Р. це́чкі
Д. це́чцы
В. це́чку
Т. це́чкай
це́чкаю
М. це́чцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

це́чка ж., биол. те́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

це́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Спец. Час палавой актыўнасці ў самкі млекакормячых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цечка

т. 17, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

це́чка ж біял Brunst f -, Brunft f -;

быць у це́чкы brúnften vi; brünstig wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

те́чка биол. це́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ruja

ж. біял. цечка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ру́йка ’гон, цечка’ (ТС). Гл. руя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

э́струс

(н.-лац. oestrus, ад гр. oistros = страсць)

адна са стадый палавога цыкла млекакормячых; цечка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)