це́ча, -ы, ж.

1. Пранікненне вадкасці цераз шчыліну, прабоіну.

2. Дзірка, прабоіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

це́ча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. це́ча
Р. це́чы
Д. це́чы
В. це́чу
Т. це́чай
це́чаю
М. це́чы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

це́ча ж. течь;

карабе́ль даў це́чу — кора́бль дал течь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

це́ча, ‑ы, ж.

1. Пранікненне вадкасці цераз шчыліну, прабоіну. Калі .. [Юрка з дзяўчынаю] праплывалі пад мостам цераз Аку, лодка стукнулася аб бык і дала цечу. Карпаў.

2. Дзірка, прабоіна. Залатаць цечу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́ча ж.

1. (прабоіна) Leck n -(e)s;

2. (пранікненне вадкасці) Lekáge [-ʒə] f -;

даць це́чу leck wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

це́ча Хуткае цячэнне, незамярзаючае месца ў рацэ (Зах. Бел. Др.-Падб., Сур. Касп.). Тое ж це́чка (Стол.), цечайня (Брэсц. А. Філіповіч. Хрэст. па гіст. бел. м., 1961, 422).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

вы́цечы, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цеча, -цекуць; вы́цек, -цекла; зак.

Выліцца праз якую-н. адтуліну.

Вада выцекла з бочкі.

|| незак. выцяка́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

leak​1 [li:k] n.

1. це́ча, дзі́рка, прабо́іна;

a leak in a boat/roof це́ча ў ло́дцы/да́ху

2. уце́чка;

a gas/water/oil leak уце́чка га́зу/вады́/на́фты

3. уце́чка інфарма́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́цечы, ‑цеча; ‑цекуць; пр. выцек, ‑пекла; зак.

Выліцца праз якую‑н. адтуліну. [Шафёр:] — Зірніце, аж у двух месцах радыятар прабіты. Вада ўся выцекла, і матор перагрэўся. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

течь​II

1. це́ча, -чы ж.;

кора́бль дал течь карабе́ль даў це́чу;

2. (пробоина) це́ча, -чы ж., прабо́іна, -ны ж.;

заде́лать течь зала́таць це́чу (прабо́іну).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)