цві́чыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цві́чу цві́чым
2-я ас. цві́чыш цві́чыце
3-я ас. цві́чыць цві́чаць
Прошлы час
м. цві́чыў цві́чылі
ж. цві́чыла
н. цві́чыла
Дзеепрыслоўе
цяп. час цві́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цві́чыць разм вайск exerzíeren vt; éindrillen vt, stríezen vt (муштраваць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stríezen

vt дыял. му́чыць, цві́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Аджджві́чыць ’выцвічыць, высцебаць’ (Арх. Бяльк.). Фанетычны варыянт да цвічыць, магчыма, пад уплывам звонкага д у прэфіксе ад‑. Параўн. аджджубасіць (Мартынаў, БЛ, 1972, 1, 18).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выханда́сы ’жэсты, міміка’, выханда́снік ’мім’ (Шпіл.). Няясна. Магчыма, роднаснае хандо́га ’той, хто любіць чыстату, ахайнасць’ (гл.), выхандо́жыцца ’прыбірацца, упрыгожвацца’ (Нас.), рус. худо́гий ’дасведчаны, вопытны’, укр. худо́га ’майстар, мастак’, польск. chędogi ’чысты, ахайны’, chędožyć ’чысціць, прыбіраць; цвічыць’ (Аб апошніх гл. Брукнер, 178 і наст.; Фасмер, 4, 282). Адносна суфіксацыі параўн. выкрутасы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

exerzíeren

1.

vt навуча́ць (хадзіць у страі), цві́чыць

2.

vi займа́цца страяво́й падрыхто́ўкай, маршырава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éindrillen

vt

1) прасвідро́ўваць, свідрава́ць

2) разм. цві́чыць; перан. нашпіго́ўваць

fürs Exámen ~ — разм. нашпіго́ўваць да экза́мена

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)