яго́ ~та́ла з бо́ку на бок — его́ кача́ло (шата́ло) из стороны́ в сто́рону;
3.перен. колеба́ть;
х. аўтарытэ́т — колеба́ть авторите́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хіста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1.каго-што. Прыводзіць у хістальны рух; ківаць з боку ў бок. Парывісты моцны вецер хістаў і згінаў вяршаліны дрэў, шкуматаў густую лістоту.Бяганская.Хістае вецер спелае палессе, І хваля хвалю гоніць — не кране.Тарас.//безас. Кідаць з боку ў бок (пры хваробе, стомленасці і пад.). Ад стомы яе [Надзю] хістала, шумела ў галаве, натруджаныя пальцы зводзіла сутарга.Бураўкін.Ледзь дачакалася [Ніна] раніцы. Трэба ісці на работу, а галава як волавам налітая, хістае ў бакі.Лобан.// Ківаючы, рабіць хісткім; расхістваць. Маладая дужая рука хістала крыж.Пташнікаў.
2.чым. Рабіць хістальныя рухі чым‑н. На голых, спаленых дзялянках Хвоі хістаюць задымленым веццем.Куляшоў.Бор наш сумнай хістаў галавой.Броўка.
3.перан.; што. Рабіць няўстойлівым; падрываць. Хістаць аўтарытэт. □ Моладзь несла вялікія страты заўжды — Ад асілкаў з далёкіх паданняў, былін, Што мячом і шчытом нашых продкаў былі, Да паўстанцаў, што трон самаўладдзя хісталі І свой лёс — на падбрэхічаў лёс не змянялі.Грачанікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хіста́ць
1. scháukeln vt, schwíngen* vt; hín und hér bewegen;
ве́цер хіста́е дрэ́вы der Wind bewégt die Bäume;
2.безас:
яго́ хіста́е ад сто́мленасці er táumelt [schwankt] vor Müdigkeit;