хірама́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хірама́нтка хірама́нткі
Р. хірама́нткі хірама́нтак
Д. хірама́нтцы хірама́нткам
В. хірама́нтку хірама́нтак
Т. хірама́нткай
хірама́нткаю		 хірама́нткамі
М. хірама́нтцы хірама́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хірама́нтка ж. хирома́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хірама́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да хірамант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хірама́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца хірамантыяй.

|| ж. хірама́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хирома́нтка хірама́нтка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chiromantka

ж. хірамантка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)