хіні́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. хіні́н
Р. хіні́ну
Д. хіні́ну
В. хіні́н
Т. хіні́нам
М. хіні́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хіні́н, -у, м.

Белы, горкі на смак парашок з кары хіннага дрэва, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хіні́н, -ну м., фарм. хини́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хіні́н, ‑у, м.

Белы крышталічны горкі на смак парашок, які атрымліваецца з кары хіннага дрэва і выкарыстоўваецца ў медыцыне для лячэння малярыі і ў акушэрскай практыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Хінін 1/257, 258; 3/462, 6/298, 11/61, 62

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хінін

т. 17, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хіні́н м. фарм. Chinín n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хіні́н

(ням. Chinin < іт. chinina, ад перуан. kina = кара)

алкалоід, белы крышталічны горкі на смак парашок, які атрымліваецца з кары хіннага дрэва і выкарыстоўваецца ў медыцыне для лячэння малярыі і ў акушэрскай практыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хі́на, -ы, ж.

Тое, што і хінін.

|| прым. хі́нны, -ая, -ае.

Х. парашок.

Хіннае дрэва (дрэва, кара якога ўтрымлівае хінін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лімоннакі́слы, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе лімонную кіслату або атрыманы з лімоннай кіслаты.

Л. хінін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)