хіме́ра, -ы, мн. -ы, -ме́р, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — пачвара з ільвінай галавой, казліным тулавам і хвастом дракона, а таксама скульптура гэтай пачвары ў сярэдневяковым мастацтве.

2. Неажыццявімая, нязбытная і дзіўная мара (кніжн.).

|| прым. хімеры́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Хімерычная ідэя.

|| наз. хімеры́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хіме́ра

‘неажыццявімая мара’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. хіме́ра
Р. хіме́ры
Д. хіме́ры
В. хіме́ру
Т. хіме́рай
хіме́раю
М. хіме́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хіме́ра

‘міфалагічная істота; рыба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хіме́ра хіме́ры
Р. хіме́ры хіме́р
Д. хіме́ры хіме́рам
В. хіме́ру хіме́р
Т. хіме́рай
хіме́раю		 хіме́рамі
М. хіме́ры хіме́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хіме́ра ж., в разн. знач. химе́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хіме́ра, ‑ы, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — пачвара, якая дыхае агнём, з ільвінай галавой, казліным тулавам і хвастом дракона. // У сярэдневяковым мастацтве — скульптурны відарыс фантастычных істот, якія ўвасаблялі цёмныя сілы, заганы і з’яўляліся часткай скульптурнага аздаблення гатычных сабораў.

2. Кніжн. Неажыццявімая мара; мудрагелістая фантазія.

3. Марская рыба сямейства хімеравых, падобная на акулу, з цыліндрычным тулавам, доўгім хвастом і вялікімі плаўнікамі.

4. Спец. Арганізм, які складаецца з генетычна неаднародных тканак.

[Грэч. chimaira.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хімера,

арганізм-мазаік.

т. 17, с. 19

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хімера,

міфалагічная пачвара; фантазія.

т. 17, с. 19

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хіме́ра ж

1. міфал Chimäre [çi-] f -;

2. (фантазія) Schimäre f -, -n, Hírngespinst n -(e)s, -e; Trúgbild n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хіме́ра

(лац. chimaera, ад гр. Chimaira = агнядышная пачвара з ільвінай галавой, казліным тулавам і хвастом дракона)

перан. неажыццявімая мара, нездзяйсняльная фантазія.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гарыё́та

‘насатая хімера’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гарыё́та гарыё́ты
Р. гарыё́ты гарыё́т
Д. гарыё́це гарыё́там
В. гарыё́ту гарыё́т
Т. гарыё́тай
гарыё́таю		 гарыё́тамі
М. гарыё́це гарыё́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)