хутара́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хутара́нскі |
хутара́нская |
хутара́нскае |
хутара́нскія |
| Р. |
хутара́нскага |
хутара́нскай
хутара́нскае |
хутара́нскага |
хутара́нскіх |
| Д. |
хутара́нскаму |
хутара́нскай |
хутара́нскаму |
хутара́нскім |
| В. |
хутара́нскі (неадуш.)
хутара́нскага (адуш.) |
хутара́нскую |
хутара́нскае |
хутара́нскія (неадуш.)
хутара́нскіх (адуш.) |
| Т. |
хутара́нскім |
хутара́нскай
хутара́нскаю |
хутара́нскім |
хутара́нскімі |
| М. |
хутара́нскім |
хутара́нскай |
хутара́нскім |
хутара́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хутара́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да хутараніна, належыць яму. [Уладзя] тады наўмысля пайшоў упоперак цераз забаранаваную хутаранскую ярыну. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хутара́нін, -а, мн. -ра́не і (з ліч. 2, 3, 4) -ра́ніны, -ра́н, м.
Жыхар або ўладальнік хутара.
|| ж. хутара́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. хутара́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)