хутара́нін, -а, мн. -ра́не і (з ліч. 2, 3, 4) -ра́ніны, -ра́н, м.

Жыхар або ўладальнік хутара.

|| ж. хутара́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. хутара́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)