хуліга́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хуліга́н хуліга́ны
Р. хуліга́на хуліга́наў
Д. хуліга́ну хуліга́нам
В. хуліга́на хуліга́наў
Т. хуліга́нам хуліга́намі
М. хуліга́не хуліга́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хуліга́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто груба парушае грамадскі парадак, займаецца хуліганствам.

|| ж. хуліга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. хуліга́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хуліга́н м. хулига́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хуліга́н, ‑а, м.

Той, хто груба парушае грамадскі парадак; хто займаецца хуліганствам. П’яныя хуліганы ўзнялі на танцавальнай пляцоўцы дэбош. «Звязда». // Дзёрзкі свавольнік, гарэза. — Ты што гэта, хуліган, грады мне топчаш? — закрычала.. [цётка] на ўвесь голас. — Я ж табе пакажу! Якімовіч.

[Англ. hooligan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хуліга́н м

1. Rowdy [´raʊdi:] m -s, -s, Róhling m -s, -e;

2. разм (гарэза) Flégel m -s, -, Strolch m -es, -e; Ránge m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раско́л², -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Хуліган, задзіра.

Трэба супакоіць гэтага раскола.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хулига́н хуліга́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hooligan [ˈhu:lɪgən] n. хуліга́н; хуліга́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bully​1 [ˈbʊli] n. хуліга́н; грамі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chuligan

м. хуліган

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)