ху́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ху́кну ху́кнем
2-я ас. ху́кнеш ху́кнеце
3-я ас. ху́кне ху́кнуць
Прошлы час
м. ху́кнуў ху́кнулі
ж. ху́кнула
н. ху́кнула
Загадны лад
2-я ас. ху́кні ху́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ху́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ху́кнуць сов., однокр. дохну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ху́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да хукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ху́каць, ху́кнуць blásen* vt;

ху́каць на ру́кі in die Hände blásen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ху́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго-што, у што і без дап.

Выпускаць ротам струмень паветра, каб сагрэць, прыцішыць боль і пад.

Х. на рукі.

|| аднакр. ху́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| зак. паху́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ху́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chuchnąć

зак. дыхнуць; хукнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

поду́ть сов.

1. (о ветре) падзьму́ць, (долго, неоднократно) пападзіма́ць; (один раз) дзьму́хнуць; (повеять) паве́яць;

2. (ртом) падзьму́хаць, (долго, неоднократно) пападзьму́хваць, пападзьму́хаць; паху́каць; (один раз) ху́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)