хры́шчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хры́шчаны хры́шчаная хры́шчанае хры́шчаныя
Р. хры́шчанага хры́шчанай
хры́шчанае		 хры́шчанага хры́шчаных
Д. хры́шчанаму хры́шчанай хры́шчанаму хры́шчаным
В. хры́шчаны (неадуш.)
хры́шчанага (адуш.)		 хры́шчаную хры́шчанае хры́шчаныя (неадуш.)
хры́шчаных (адуш.)
Т. хры́шчаным хры́шчанай
хры́шчанаю		 хры́шчаным хры́шчанымі
М. хры́шчаным хры́шчанай хры́шчаным хры́шчаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хры́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хры́шчаны хры́шчаная хры́шчанае хры́шчаныя
Р. хры́шчанага хры́шчанай
хры́шчанае		 хры́шчанага хры́шчаных
Д. хры́шчанаму хры́шчанай хры́шчанаму хры́шчаным
В. хры́шчаны (неадуш.)
хры́шчанага (адуш.)		 хры́шчаную хры́шчанае хры́шчаныя (неадуш.)
хры́шчаных (адуш.)
Т. хры́шчаным хры́шчанай
хры́шчанаю		 хры́шчаным хры́шчанымі
М. хры́шчаным хры́шчанай хры́шчаным хры́шчаных

Кароткая форма: хры́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хры́шчаны крещённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хры́шчаны і хрышчо́ны, -ая, -ае.

1. Які прыняў хрысціянства.

2. Тое, што і хросны.

Х. бацька.

Хрышчоная маці.

Гэта яго х. сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хры́шчаны, хрышчо́ны рэл. getáuftрэл. getáuft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крещённый прич. хры́шчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крещёный

1. прил. хрышчо́ны, хры́шчаны;

2. сущ. хрышчо́ны, -нага м., хры́шчаны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

getáuft

a хрышчо́ны, хры́шчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chrzczony

хрышчаны;

chrzczony z wody — хрышчаны вадою (у хатіх умовах без святара)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хрысці́ць, хрышчу́, хры́сціш, хры́сціць; хрысці́; хры́шчаны; незак., каго-што.

1. Спраўляць над кім-н. царкоўны абрад хрышчэння.

Х. дзяцей.

2. Быць хросным бацькам або хроснай маці.

3. Рабіць знак крыжа (у 3 знач.) на кім-, чым-н.

4. Даваць мянушку (разм.).

5. Біць, хвастаць (разм.).

Х. дубцом па спіне.

◊

Не дзяцей хрысціць каму з кім (разм.) — не мець інтарэсу да каго-н., не жадаць мець справы з кім-н.

|| зак. ахрысці́ць, ахрышчу́, ахры́сціш, ахры́сціць; ахрысці́; ахры́шчаны (да 1, 2, 4 і 5 знач.), пахрысці́ць, пахрышчу́, пахры́сціш, пахры́сціць; пахрысці́; пахры́шчаны (да 1 і 2 знач.) і перахрысці́ць, -хрышчу́, -хры́сціш, -хры́сціць; -хрысці́; -хры́шчаны (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)