хрысція́нін, -а, мн. -ція́не і (з ліч. 2, 3, 4) хрысція́ніны, -ція́н, м.

Паслядоўнік хрысціянства, хрысціянскай веры.

|| ж. хрысція́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. хрысція́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрысція́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хрысція́нін хрысція́не
Р. хрысція́ніна хрысція́н
Д. хрысція́ніну хрысція́нам
В. хрысція́ніна хрысція́н
Т. хрысція́нінам хрысція́намі
М. хрысція́ніне хрысція́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хрысція́нін м. христиани́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрысція́нін, ‑а; мн. хрысціяне, ‑ян; м.

Паслядоўнік хрысціянскай рэлігіі. Як шчыры хрысціянін, Гусоўскі адхрышчваецца ад небяспечнай спакусы. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрысціяні́н м Christ [´k-] m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

христиани́н хрысція́нін, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрысція́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да хрысціянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Christian​1 [ˈkrɪstʃən] n. хрысція́нін; хрысція́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chrześcijanin

м. хрысціянін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

devout [dɪˈvaʊt] adj. набо́жны;

a devout Christian адда́ны хрысція́нін;

a devout follower адда́ны паслядо́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)