хрыпу́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хрыпу́ха хрыпу́хі
Р. хрыпу́хі хрыпу́х
Д. хрыпу́се хрыпу́хам
В. хрыпу́ху хрыпу́х
Т. хрыпу́хай
хрыпу́хаю		 хрыпу́хамі
М. хрыпу́се хрыпу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хрыпу́ха ж., разг. хрипу́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрыпу́ха, ‑і, ДМ ‑пусе, ж.

Жан. да хрыпун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыпу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек з хрыплым голасам.

|| ж. хрыпу́ха, -і, ДМ -пу́се, мн. -і, -пу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрипу́нья хрыпу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)