Verbum

анлайнавы слоўнік

хло́рысты

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	хло́рысты	хло́рыстая	хло́рыстае	хло́рыстыя
Р.	хло́рыстага	хло́рыстай хло́рыстае	хло́рыстага	хло́рыстых
Д.	хло́рыстаму	хло́рыстай	хло́рыстаму	хло́рыстым
В.	хло́рысты (неадуш.) хло́рыстага (адуш.)	хло́рыстую	хло́рыстае	хло́рыстыя (неадуш.) хло́рыстых (адуш.)
Т.	хло́рыстым	хло́рыстай хло́рыстаю	хло́рыстым	хло́рыстымі
М.	хло́рыстым	хло́рыстай	хло́рыстым	хло́рыстых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хло́рысты хим. хло́ристый;

~тая кіслата́ — хло́ристая кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хло́рысты, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў злучэнні з хлорам, які мае ў сабе хлор. Хлорыстая кіслага. Хлорысты вадарод. Хлорысты барый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадарод хлорысты 6/256