хло́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго (што) чым па чым. Стукаць па чым-н., звычайна з шумам.

Х. далоняй па плячы каго-н.

2. чым. Утвараць моцныя гукі, стукаючы чым-н.

Х. дзвярамі.

3. Утвараць кароткія адрывістыя гукі (пра стрэлы, выбухі і пад.).

Дзесьці хлопалі стрэлы.

|| аднакр. хло́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хло́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хло́паць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хло́паю хло́паем
2-я ас. хло́паеш хло́паеце
3-я ас. хло́пае хло́паюць
Прошлы час
м. хло́паў хло́палі
ж. хло́пала
н. хло́пала
Загадны лад
2-я ас. хло́пай хло́пайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хло́паючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хло́паць несов. хло́пать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хло́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Утвараць кароткі, глухі гук, стукаючы чым‑н. Пасля ў бярэзніку — шмат дзе — доўга хлопалі крыламі спалоханыя птушкі, як бы хто ў рукавіцах біў у далоні — далёка, аж на імшары. Пташнікаў. // З грукатам зачыняцца (пра дзверы, вокны і пад.). Хлопаюць дзверы вестыбюля, заціхаюць лёгкія Галіны крокі, і зноў цішыня, як у скляпенні. Парахневіч. // Разрываючыся, страляючы і пад., утвараць кароткі рэзкі гук. Несціхана хлопалі піўныя бутэлькі. Гартны. Маторчык страляе, хлопае, а потым заходзіцца ў частых пошчаках. Даніленка.

2. каго. Стукаць па чым‑н., звычайна з шумам. [Перагуд:] Эх, друг! (Хлопае Дубаўца па палене). Харошы ты хлопец. Давай мы з табой пацалуемся. Крапіва. — Ох ты, Валянцін! — усміхаецца, выходзіць з-за стала і хлопае мяне па плечуку Мікалай Назаравіч. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хло́паць разм knállen vi; schlágen* vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хло́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да хлопаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заба́хкаць

‘пачаць бахкаць - хлопаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заба́хкаю заба́хкаем
2-я ас. заба́хкаеш заба́хкаеце
3-я ас. заба́хкае заба́хкаюць
Прошлы час
м. заба́хкаў заба́хкалі
ж. заба́хкала
н. заба́хкала
Загадны лад
2-я ас. заба́хкай заба́хкайце
Дзеепрыслоўе
прош. час заба́хкаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́хкаць

‘хлопаць (пра корак, выстрал і пад.)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ба́хкаю ба́хкаем
2-я ас. ба́хкаеш ба́хкаеце
3-я ас. ба́хкае ба́хкаюць
Прошлы час
м. ба́хкаў ба́хкалі
ж. ба́хкала
н. ба́хкала
Загадны лад
2-я ас. ба́хкай ба́хкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ба́хкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

захло́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць хлопаць. // Хлопнуць некалькі разоў запар; прахлопаць. На дварэ захлопаў крыламі і прапяяў певень. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлё́паць

‘хлопаць каго-небудзь і без прамога дапаўнення (па чым-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хлё́паю хлё́паем
2-я ас. хлё́паеш хлё́паеце
3-я ас. хлё́пае хлё́паюць
Прошлы час
м. хлё́паў хлё́палі
ж. хлё́пала
н. хлё́пала
Загадны лад
2-я ас. хлё́пай хлё́пайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хлё́паючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)